Τελειωσα με την συνηθισμενη μου μανια αλλο ενα βιβλιο... Μικρο ηταν αλλα περιεκτικοτατο σε λεξεις, ιδεες και συναισθηματα. Ηταν ο Μαυρος Γατος του Εντγκαρντ Αλαν Ποε. Περιειχε αρκετες ιστοριες που λατρεψα καθε μια ξεχωριστα για αυτα που ελεγε! Μεγαλε Ποε! Ποση νταρκιλα και διαστροφη μπορει αυτος ο ανθρωπος να ειχε καλα χωμενη στα πιο βαθια και μυστικα περασματα του μυαλου του, και ποσο μπορει ολα αυτο να με συνεπαρει!! Ισως ειμαι αισιοδοξος αλλα δεν παυω να πιστευω οτι μεσα απο καταχρησεις και δυσκολιες γινομαστε δημιουργικοι, πιο εξυπνοι και πονηροι... Ολα αυτα μου τα εδωσε ο Ποε.
Εχοντας διαβασει και αλλες μικρες ιστοριες που ειχε εκδοσει και με την καταθλιψη του παρελθοντος και την ανοια του παροντος να μου τριβελιζουν το μυαλο, μπορω να πω οτι ηταν οτι καλυτερο μπορουσα να διαβασω. Λυπαμαι μονο που δεν ειχα την ευκαιρια να διαβασω το Κορακι. Ποτε δεν ειναι αργα ομως. Μονο ενας ξαφνικος θανατος θα με εμποδισει να το διαβασω. Μου εχουν πει οτι ειναι ενα αριστουργημα και οτι οσο καλα και να ειναι καποιος το σκοταδι του βιβλιου θα τον νικησει.
Γυριζω παλι στον Μαυρο Γατο. Απλα το λατρεψα. Καθε ιστορια και μια μικρη ανατροπη, καθε ιστορια και ενας μικρος θανατος για οσους καταφεραν να ζησουν και ενας επωδυνος για οσους οχι. Ηθος και ιθηκο διδαγμα δεν μπορω να πω οτι δεν πηρα ομως δεν θα πω και τι πηρα γιατι ειναι αδικο. Ο καθενας θα μπορουσε να διδαχτει διαφορετικα μεσα απο την ιδιοφυια του Ποε.
Αυτα για τον Μαυρο Γατο. Βιβλιο θα αργησει να σχολιασω ξανα γιατι διαβαζω το "Ερωτικος Παπαδιαμαντης" και η καθαρευουσα και ο τροπος γραφης του Παπαδιαμαντη δεν το κανουν ευκολο να το τελειωσω. Μεχρι τοτε με κατι αλλο θα αναπιαστω να γραψω!
