Θελοντας το Τελος.

Μεσα στου κοσμου την αβυσο
ψαχνω να βρω τον παραδεισο.
Ησυχος ειμαι μα
η ψυχη μου θορυβο κανει.
Ξεθωριασμενες φιλιες
και ανοητα παιχνιδια,
την μοναξια μου φουντωνω.

Πισω απο δακρυα,
που την ψυχη της φωτιας μου σβηνουν
και απο την σταχτη τους αλλος αναδυομαι,
κρυβομαι
κι αναλωνομαι σε αυτο-τιμωριες
μιας ιδιοτυπης καθαρσης.
Τραγουδια ποιησης και πονου
στο ειδωλο  μου αφιερωνω,καμαρωνοντας
επαινους για τα ματια μου
που ακουω,
αλλα νεκρα και χωρις γυαλαδα τ'αντικριζω
και χανω.
Ησυχος ειμαι μα
η ψυχη μου θορυβο κανει.

Ψαχνω ενα τελος λυτρωμου και συμπονιας,
συντομα.
Ποια αληθεια που μεσα μου δεν ξερω θα φανει;
Την σιγουρια της αναζητω,
και σε δρομους απατητους
του μυαλου απλωνομαι.
Και παλι μονος μενω.
Ησυχος ειμαι μα
η ψυχη μου θορυβο κανει.
Αραγε με ακουει κανεις;