Για να με γνωρίσετε! Gilo!!

Χθες, η μέρα μου, τελικά, αποδείχθηκε δύσκολη. ξεκίνησε με ένα άγριο ξύπνημα από την ενοχλητική φιλη μου και συνοδοιπόρο στο εγχείρημα του μπλογκ αυτού, Τινα.Ήθελε να φτιάξουμε το παρών ιστολόγιο... Πήγαμε σε ένα καφε με σύνδεση στο ίντερνετ και μετά από ένα καφέ, τρεις μπύρες και κανονικό γεύμα, που ήταν και τέλειο, καταφέραμε να δημιουργήσουμε το μπλογκ. Η διαδικασία ήταν από μόνη της κουραστική μιας και κανείς από τους δυο δεν έχει ιδέα από μπλογκς. Αποφασίσαμε να πάμε για μπανάκι και σε χρόνο dt ο καθένας σπίτι του να φοράει τα μπανιερά του (λέξη που μισώ). Είχα πει στον κολλητό μου να φανεί σε κανένα τέταρτο αλλά επειδή ετοιμάζομαι γρήγορα αποφάσισα να εκμεταλλευτώ τον λίγο χρόνο που είχα και να διαβάσω λίγο από το βιβλίο που έχω αφήσει στην μέση, "Όταν έκλαψε ο Νίτσε." του Irvin D. Yalom. 

  Η ώρα περνούσε και ο κολλητός πουθενά να με πάει στην παραλία και τα νεύρα συνεχώς να αυξάνονται με την υπομονή σε αντιστρόφως ανάλογη πορεία! Τελικά ήρθε. Πήγα με τεντωμένα νεύρα στην παραλία με την Τινα να με περιμένει. Πολύ γρήγορα βουτήξαμε και η θάλασσα ήταν πολυ ζεστή και τα κύματα αρκετά μεγάλα ώστε να παίζουμε θέλοντας και μη τους ναυαγούς. Ήταν απολαυστικά! Μια ακόμα μπύρα στην καφετέρια δίπλα στην παραλία και αποφασίσαμε να κάτσουμε, με την Τινα, σπίτι μου και να δούμε μια ταινία που την είχε μεγάλο καημό η Τινα αλλα σαν αντρας που είμαι δεχτηκα κάποια μηνύματα από ενα πρόσωπο και ανέβαλλα την ταινία για να πάω να κάνω σεξ! Τελικά τίποτα δεν έγινε και η Τινα επείδη είδε οτι ήμουν θυμωμένος θέλησε να με αφήσει μόνο φεύγοντας με την εντύπωση ότι για κάποιο λόγο θα μπορούσα να την βαριέμαι... Ένιωσα πολύ άσχημα, εκτός από ανεύθυνος απέναντι στην φίλη μου την οποία εγκατέλειψα για να πάω να βρω μια γκόμενα, την είχα κάνει να αισθανθεί ότι δεν είναι και σημαντική για εμένα... Είχα θυμώσει άπερίγραπτα με τον εαυτό μου... Δυο ώρες μετά το τηλέφωνο χτύπησε, ήταν ο κολλητός και πρότεινε να πάμε για καφέ! Οφείλω να πω ότι είχα την καλύτερη διάθεση πηγαίνοντας στο καφέ αλλά μια αγενέστατη σερβιτόρος με πολύ θράσσος και καθόλου επαγγελματισμό ισχυρίστηκε ότι η λογοτεχνία είναι κάτι χαζό και όποιος ασχολείται μαζι της, και ως αναγνώστης είναι επίσης χαζός, και ότι οι υπολογιστές είναι άχρηστα μηχανήματα που κάνουν άχρηστες πράξεις!!! Την μισώ και εύχομαι να πεθάνει! Κάθε της κύταρο να γεμίσει πόνο και απελπισία και ο πιο επίπονος και αργός θάνατος να την βρουν. Δεν την συμπαθούσα ποτέ αλλά χθές την μίσησα! Είχα ήδη μια μέρα γεμάτη εκνευρισμό, δεν μπορούσα να ακούω και την καθε χαζοβιόλα με απόψεις που δεν μου αρέσουν να με λέει χαζο! Πάει πολύ, δεν νομίζετε; Εκδήλωσα το μίσος μου με τέτοιο τρόπο, ώστε κάποια άτομα της παρέας να μου λένε να σταματήσω. Φυσικά, δεν σταμάτησα στιγμή και δείχνοντας με κάθε τρόπο το μίσος μου την καταράστηκα για τους χειρότερπυς θανάτους της ανθρώπινης λογικής και ιστορίας! Είναι τόσο πολλά, ανώριμα και αισχρά που δεν μπορώ να τα γράψω εδώ αλλά και πάλι νομίζω πως είναι λίγα και τα εννοώ. Τέτοιες είναι οι μέρες που πιστεύω οτι το να γίνω mass killer ίσως είναι η λύση... Κάποια μέρα ίσως! Και κάτι τελευταίο, Τινα 

συγγνώμη...

O gilo!