Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Μην με μαλωνεις.


Μην με μαλωνεις, πονω.
Σε πειραζω να γελασεις.
Το χαμογελο σου να δω και το γελιο σου να ακουσω.
Επιζητω την αγαπη σου, το βλεμα σου ικετευω.

Μην με μαλωνεις, πονω.
Εσενα να δω να γελας που ειμαι μονος, παρηγορια μου.
Εισαι οτι δεν χαιρομαι και κλαιω παλι.
Ηρθε το βραδυ παλι αποψε.

Μην με μαλωνεις, πονω.
Πονω που δεν τα ξερεις αυτα.
Αλλα βλεπεις.
Μιζερα σ'αγαπω. Να μην πονας θελω.
Αγαπα με και εσυ.

Τις λυπες σου θελω να συντροφευσω
και μαζι σου να προχωρω.
Μονο δεν θα σ' αφησω.
Μην με αφησεις και εσυ,
Απο σκαρτες συνειδησεις
και αξημερωτα βραδυα, σου μιλω.
Μην με μαλωνεις, πονω.

1 σχόλιο:

  1. Υπέροχο!!! Εύγε!!!
    Πολύ όμορφο Δημητράκη!!!
    Μου άρεσε πολύ και ο τρόπος που εκφράζεσαι...
    Δείχνει πολύ βαθύ συναίσθημα και είναι η αδυναμία μου... ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή